De historische ontwikkeling van lagers?

De vroege vorm van lineaire bewegingslagers was het plaatsen van een rij houten palen onder een rij glijplaten. Moderne lineaire bewegingslagers gebruiken hetzelfde werkingsprincipe, maar gebruiken soms kogels in plaats van rollen. Het eenvoudigste roterende lager is een buslager, wat gewoon een bus is die tussen het wiel en de as is geklemd. Dit ontwerp werd later vervangen door wentellagers, die de originele bussen vervingen door veel cilindrische rollen, die elk als een apart wiel waren.
Een voorbeeld van een vroege kogellager werd ontdekt op een oud Romeins schip gebouwd in 40 voor Christus in Lake Nami, Italië: een houten kogellager werd gebruikt om een ​​roterend tafelblad te ondersteunen. Er wordt gezegd dat Leonardo da Vinci ooit een bal beschreef journaal lager rond 1500. Onder de verschillende onrijpe factoren van kogellagers is er een heel belangrijk punt dat botsingen tussen kogels extra wrijving zullen veroorzaken. Maar dit fenomeen kan worden voorkomen door de bal in een kleine kooi te stoppen. In de 17e eeuw maakte Galileo de vroegste beschrijving van het "kooikogel" -kogellager. Aan het einde van de zeventiende eeuw ontwierp en vervaardigde de Brit C. Wallo kogellagers, en installeerde deze op postwagens voor proefgebruik en de Brit P. Worth verkreeg een patent voor kogellagers. Het eerste wentellager met een kooi dat in de praktijk kon worden gebruikt, werd in 1760 uitgevonden door horlogemaker John Harrison om de H3-chronograaf te maken. Aan het eind van de achttiende eeuw publiceerde de Duitser H.R. Hertz een artikel over de contactspanning van kogellagers. Op basis van de prestaties van Hertz hebben R. Stribeck in Duitsland, A. Palmgren in Zweden en anderen een groot aantal experimenten uitgevoerd, die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de ontwerptheorie voor wentellagers en de berekening van de levensduur bij vermoeiing. Vervolgens heeft de Russische N.P. Petrov paste de viscositeitswet van Newton toe om de lagerwrijving te berekenen. Het eerste patent op de kogelgroef werd in 1794 verkregen door Philip Vaughan uit Carmarthen.
In 1883 stelde Friedrich Fisher het gebruik van geschikte productiemachines voor om stalen kogels van dezelfde grootte en nauwkeurige rondheid te slijpen, wat de basis legde voor de lagerindustrie. De Brit O. Reynolds voerde een wiskundige analyse uit van de ontdekking van Thor en leidde de Reynolds-vergelijking af, waarmee hij de basis legde voor de theorie van hydrodynamische smering.